Geldim bir uykusuz gecenin daha sabahında.Buralar ıssız mezar gibi sessiz.İlk defa ürktüm,sensizlikten,sessizlikten."Olmazsa olmazınım"bana mı bu sözler?Bak nasıl şüphelerde kalıyorum.Biliyorum benim için, ama minicik bir vesvese kurdu girdi içime kemirerek yiyip bitiriyor.Ruhum azaplarda."Sus" dedin hatta "yok" ol dedin "sustum" ve "yok" oldum.Kıyamam sana diyorsun "kıyıyorsun"limelendim.Lime lime dökülüyorum savrulup saçılıyorum acımasızca boşluklara.
Bir bana diyor deyip bir daha bir daha okuyorum,neden üzerine alınıyorsun.Sana değildir yazdıkları deyip bırakıyorum sahiplenmeleri.
Demiştim sana alıngan,kırılganımdır.Çok kırıldım ben çok.Sızılarım sızım sızım acıtıyorlar ruhumu,yüreğimi olanlar.
O denize doğru diyor sen sensiz olmaz diyorsun.
Kimseye anlatmadım diyorsun o duyuyor ve de tasdikliyor ona denmiş gibi.Belki de ona diyorsundur.Haydi buyur şüphe kurtları avuç avuç giriyorlar burada benim içime.Bir senaryolar kafamın için de bildiğin gibi değil.Soğuyorum o an da senden de aşktan da.
Ahh o bir yanlış tıklamaydı,elimde olmadan beni görmene engel olamadım işte.Esirim mi oldun sen yine kıyamam.Zaman biraz zaman gerek unutman için beni.
Her gidişte çok canım yandı da bu son gidiş bir başka yaktı beni bilesin.Kırıldım taa ciğerime kadar kırılmadık hiç bir yanım kalmadı desem sana.Anla ondandır sana suskun kalmalarım.Kıskanmalara başladım seni.Öncesinde hiç bilmediğim tatmadığım bu duyguyu seninle tattım.Hoş değilmiş tadı çok kekremsi geldi bana.Sevmedim sevemedim kıskançlık denilen olguyu.
Dediğin gibi bir gün bir parkta aşkımız bizi karşılaştıracak deniz kenarı olmasın adresimiz.O gelir aklıma da ayaklarım sana doğru adımlar atmaktan vazgeçer diyedir denizi,sahili istememelerim bilesin.Oysa çok severim deniz kenarlarını,sahilleri.
Çok yoruldum,yordum seni,yordun beni.Aşkım bak ne hayal ettim şu an yorgunluğum ancak başımı omuzuna koysam,sen benim için yazıp duygularını anlattığın güzel şiirlerini okusan bir yandan da usulca akıttığım gözyaşlarımı silsen işte o zaman biter gönlümün yorgunluğu.
Gel diyorsun bana haydi o zaman ne duruyorsun ilk adımı sen at.Sonra ben,sen,ben atalım adımlarımızı birbirimize doğru.Cennette ki Tuba ağaçının gölgesin de buluşalım aşkım.Yeşil yaprağında aşkın kırmızı kuşu olsun.
Bitsin sensizlik,aşksızlık,arkadaşlıksız.Yar olamadık arkadaşta olamadık.Hepsinden mahrum ettik birbirimizi.En büyük cezayı da biz verdik bize,"ikimize".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder